lifestyle | girlpower | selflove

Jedno pytanie powtarza się najczęściej - jak zapuściłaś takie włosy? - i dzisiaj postanowiłam na nie odpowiedzieć.

Irytuje mnie przede wszystkim, kiedy ktoś zakłada, że "same urosły" i cóż to za wysiłek, zapuścić włosy. Dla mnie to informacja, że taki człowiek kompletnie nie wie, o czym mówi. Jasne, pewnie jest mnóstwo osób, które tak właśnie robią (czy raczej - nic nie robią) - takie włosy pewnie każdy w swoim życiu widział: suche sianko czy przetłuszczający się koszmarek, końcówki łamiące się już kilkanaście centymetrów nad linią końca włosów, smutne trzy kosmyki w ramach końcówek... Mnie zawsze zależało na zapuszczeniu włosów, ale takich, które będą przy tym ładne i dobrze utrzymane.

Utrzymanie końcówek w dobrym stanie, tak, by nie wytracały gęstości, to chyba najtrudniejsze zadanie przy długich włosach. Ja swoje końcówki regularnie podcinałam i podcinam - dzięki Mamie, która mimo moich skrzywionych min i narzekania i tak zabierała mnie do fryzjera, kiedy ja nie chciałam tracić długości - raz na kwartał we wcześniejszych latach, teraz raz na pół roku, około 5 cm, czasem mniej, czasem więcej, zawsze według zasady "tyle, ile sięgają zniszczenia i malutki zapas" (zniszczenia to obecnie raczej "przerzedzające się końce", kwestia estetyczna).

Kiedy zaczynałam zapuszczać włosy, najczęściej miałam je suche i łamiące się, a także mocno splątane, trudne do rozczesania. Na wszystkie te problemy pomogła mi jedna rzecz. Mogłabym właściwie zmieścić ten post w jednym zdaniu i zdjęciu: zapuściłam takie włosy dzięki odżywkom Gliss Kur w sprayu:


Używam ich przynajmniej od 6 lat, jeśli nie dłużej, czyli przez większość mojego zapuszczania. Bo działają świetnie! Przez długi, długi czas te odżywki były moim jedynym produktem do włosów oprócz szamponu. Odkąd zainteresowałam się trochę bardziej pielęgnacją włosów, używam także serum Goodbye Damage (na trudniejsze dni i zabezpieczanie wierzchniej warstwy włosów) i jedwabiu Marion (do zabezpieczania w ogóle), ale glisskurowe spraye to wciąż mój ulubiony produkt, któremu poświęcę osobny wpis.

Zaczęłam od łamiącego się sianka - pomógł Gliss Kur. Potem moje włosy postanowiły zacząć przetłuszczać się przy skalpie, pojawił się łupież (przez pewien czas uciążliwy) - od niepamiętnych czasów używam z tego powodu Head&Shoulders i żyję, mam się dobrze, moje włosy nie narzekają. Teraz dodałam także szampon Radical z lipą (klik) ot, tak dla urozmaicenia, używam na zmianę.

Może miałam szczęście z włosami. Ba, na pewno. Ale to nie oznacza, że, nawet kiedy nie znałam jeszcze żadnego włosowego bloga, olałam sprawę. Pielęgnacja moich włosów zawsze była dla mnie istotna, nawet jeśli oznaczało to jedynie regularne mycie, podcinanie i spryskiwanie odżywką. Moim celem od zawsze była kwestia estetyczna - ładny wygląd włosów, sprawienie, by były moim atutem, cechą charakterystyczną. Przez pewien czas martwiła mnie kompletna nieumiejętność uczesania się w nic, nawet w warkocz. A potem odkryłam YouTube, odkryłam blogi, odkryłam chęć robienia coraz to nowych fryzur, i wiem, że to, do czego zawsze dążyłam, udało mi się w stu procentach! Ta myśl niezmiernie mnie cieszy i myślę, że z czystym sercem mogę być dumna ze swoich włosów.


Podsumowując: zapuściłam "takie" włosy w ciągu około dziewięciu lat dzięki regularnemu podcinaniu końcówek i używaniu odżywek Gliss Kur z olejami i jedwabiem, bazując na szamponie Head&Shoulders. Myślę, że mam szczęście z włosami; ale to nie wykluczyło pracy nad nimi - bez niej nie wyglądałyby nawet w połowie tak dobrze.

A Wy? Jesteście dumne ze swoich włosów? Jakie są Wasze włosowe marzenia?