lifestyle | girlpower | selflove

Zostałam barberką (znaczy się - kobietą-barberem, czyli po prostu fryzjerem brody, w skrócie; słowo barberka jest jednak na tyle urocze, że będę go używać). Trymowałam, modelowałam, olejowałam, woskowałam i cieszyłam się jak szalona! Mam również zdjęcia i dużo do opowiadania. A wszystko to dlatego że w końcu zmobilizowaliśmy się (znaczy, ja i S.) do zrobienia czegoś z domagającą się uwagi odrośniętą brodą, jako że szliśmy na wesele. Zapraszam!

Czym i jak

Rozczesywałam Tangle Teezerem Elite; mamy grzebienie, ale z tego, co już zdążyłam zauważyć TT działa o wiele lepiej - czesanie jest przyjemniejsze i raczej bezbolesne, a włosy pozostają w mniej więcej zwyczajnym kształcie (nie są "rozciągnięte" nienaturalnie, co mogłoby wpłynąć na kształt cięcia), ale rozczesane.
Umytą i wysuszoną brodę podcinałam prostymi nożyczkami fryzjerskimi z Rossmanna, tymi samymi, którymi podcinałam własne końcówki (teraz pewnie twardsze włosy brody je trochę stępiły, zobaczymy), bez użycia grzebienia.
Olejek, który nałożyłam na brodę po podcięciu, to produkt Mo Bro's, tej samej firmy, której wosk nałożony na wąsy. O produktach jeszcze napiszę w osobnym poście.

Zdjęcia przed i po cięciu



Nota dla perfekcjonistów: dolne zdjęcia, zdjęcia "po" pokazują brodę, która jest ścięta ciut na skos, natomiast nie jest to widoczne w rzeczywistości. Razem z S. podejrzewamy, że po prostu krzywo stanął.

Po oleju



Po oleju nabrała bardziej naturalnego, "okrągłego" kształtu - z tej prostej przyczyny, że zdjęcie górne to zdjęcie tuż po ostatnim rozczesaniu TT (też fajnie rozczesuje, nie? I bezboleśnie!), natomiast dolne to po moim wtarciu oleju i wygładzeniu. Włosy przestały być dziwnie proste, ale za to coś sterczy z jednej strony ;) Niepokorna broda! Za to wąs jak najbardziej pokorny, nawoskowany.

Profil 



Co właściwie obcięłam? Skróciłam na długość włosy na policzkach, żeby nie sterczały, i przycięłam je do linii szczęki. Skróciłam też oczywiście całą brodę, a potem nadałam jej bardziej cywilizowany, okrągły kształt (również do naturalnej linii twarzy). Włosy rosnące pod wąsem są najdłuższe - stąd wziął się taki "dziób" na zdjęciu przed - dlatego one zostały skrócone najbardziej, tak, że teraz włosy z przodu są różnej długości - te z wierzchu najkrótsze, te od dołu nieco dłuższe, żeby pozostał ładny kształt.

I na koniec zdjęcie podsumowujące - przed i po całym "bawieniu się". Do kompletu jeszcze manicure i ruszyliśmy na wesele ;)

Jak Wam się podoba? Powierzylibyście mi swoje brody? Albo brody partnerów? Co sądzicie o poście? No i o brodach? :)

PS. Reszta "weselnych" postów oraz aktualizacja już się piszą.

Dziś będzie emocjonalnie i na pewno będzie mi można zarzucić, że jestem niewdzięczna, bo przecież od dobrobytu przewraca się w głowie. Czyli - jak to jest mieć takie długie włosy, część kolejna.


Moje włosy są znakomite. Gdybym zobaczyła je u kogoś, na pewno zrobiłyby na mnie wrażenie i może wzbudziły zazdrość. Zawsze byłam dumna, że ja takie mam, a inni nie. Od jakiegoś czasu wiem, jaką jestem szczęściarą w tym względzie, jak mi się trafiło z tymi włosami. Bo są niemal bezproblemowe, wymagają minimalnej pielęgnacji, a wyglądają naprawdę dobrze. To już wiemy. No to pora na niewdzięczną część.

To, że moje włosy są znakomite, jest moim przekleństwem w niektórych momentach. Czasem tak bardzo mnie denerwuje to, że się o nie boję, że najchętniej złapałabym nożyczki i sama je obcięła. Żeby się już nie denerwować, ot, po kłopocie, rozwiązało się, koniec. Po ptokach. Żeby się uwolnić od tego. (Nie chcę obcinać, tylko mieć dłuższe. Ale denerwować też się nie chcę.)

No ale przecież by było żal. Strata życia.

Ostatnio znowu przyszedł do mnie zdradziecki, przeklęty pomysł zafarbowania włosów. Taki głos we mnie siedzi i mówi: zróóóób to, zróóóób, zobacz, jaki śliczny kolor, masz tu jeszcze jeden, tyle możliwości, zróóób to, uuuu. Ten głos przychodzi do mnie regularnie od końca gimnazjum, czyli już trzy lata, trzy i pół może, i ja mu ciągle mówię, że się zastanowię, i nic. (Kolor jest ostatnio miętowy. Wymagałby rozjaśniania i użycia mocnej farby. The horror!)

No ale przecież to niszczy włosy. Byłaby taka szkoda.

Wszyscy się uparli na twierdzenie, że pasowałaby mi grzywka. Rozważyłam, nie wiem. Może i tak? Moje czoło mi nie przeszkadza, ale czemu by nie zmienić czegoś w swoim wyglądzie? Trochę ryzyko, ale może wyglądałabym (jeszcze) lepiej? Aha, no tak. Przecież to wymagałoby obcięcia części włosów. I może wyglądałyby gorzej, szkoda ich, tyle zapuszczania, przedziałek mam uparty, pewnie i tak nic z tego.

Tylko nie to.

Wiecie już, co mam na myśli?

Nie miałam fazy eksperymentów. Zostałam jej pozbawiona, bo mam za ładne włosy. Z poszukiwania siebie. Swojego sposobu na wyrażanie, na ekspresję. Na czucie się najfajniej. I najgorsze jest to, że sama siebie pozbawiam tego wszystkiego. Myślałam, że może to takie gimnazjalne buntowanie się, to pragnienie zafarbowania włosów, ale chyba jednak nie, chyba nie jest gimnazjalne. Bo, kurde, powiem Wam, że chciałabym mieć miętowe włosy. Uwielbiam ten kolor. Jasnoróżowe, takie pastelowe, też bym mogła mieć. Szalenie bym chciała, co mogę zrobić. Ale przecież są takie długie, sama bym tego nie zafarbowała za żadne skarby. Ale przecież mam tyle wiedzy, że dałabym chyba radę utrzymać włosy w dobrym stanie nawet farbowane. Nie? Jasne, że są śliczne tak czy inaczej. Ale na jesień, zimą będą bure, nie będą tak ładnie odbijać słońca, jak na zdjęciu. A grzywka, czemu nie? Może akurat to będzie to? Jak nie spróbuję, nie będę wiedzieć. Ale ten przedziałek, no i nigdy nie miałam grzywki, trzeba by było wszystko przemodelować, trochę obciąć... Bo przecież włosy są dla mnie, a nie ja dla włosów...!

NO ALE BYŁABY TAKA SZKODA.

Prawda?

Ale w sekrecie knuję plany. Tak sobie myślę, że przy następnym podcinaniu końcówek zapytam panią fryzjerkę, co ona sądzi o grzywce i jeśli też uzna, że to dobry pomysł i mi pasuje (bo jednak to nie to samo, co zdjęcia), to chyba machnę ręką i niech pani robi, co trzeba. Albo że jak przypadkiem znajdę 150 złotych do wydania, to pofrunę do najlepszego fryzjera w mieście i każę mu zrobić się na miętowo - najpierw kosmyk na próbę, a potem całość. I niech się dzieje wola nieba potem!

Bo, kurczę, wygooglujcie sobie "mint hair" i powiedzcie mi, że to nie jest przepiękne.

Dzielcie się, dzielcie się wszystkimi refleksjami, we mnie jest ich tyle, że już nie mogłam siedzieć cicho dłużej. Co sądzicie? Jakie jest Wasze zdanie na temat włosów - dla Was czy Wy dla nich? O farbowaniu? O grzywkach? Dzielcie się wszystkim, zbieram informacje!

Aktualizacja jest taka spóźniona, że zaczęłam rozważać, czy nie zrobić łączonej z sierpniem, ale stanęło na tym, że jednak nie. Trochę są, wiecie, wakacje i jakoś tak nie zorientowałam się, że to już i że się skończył lipiec, a jeszcze gdzieś w trakcie pojechaliśmy w góry...


Moje włosy mają 101 centymetrów, czyli mniej, niż się spodziewałam i mniej, niż podpowiadało myzianie (muszę je zmierzyć jeszcze raz), w dodatku na zdjęciu wydają się krzywe i mam wrażenie, że ostatnio nie kontroluję, co się dzieje u nich na dole. Myślę, że wybiorę się na jakieś minimalne podcięcie zaraz po wakacjach, tak tylko, żeby odzyskać władzę nad własnymi końcami. W gruncie rzeczy jednak włosy są zadowolone i niczego im nie brakuje, zwłaszcza, odkąd zaczęłam stosować olej słonecznikowy. Do tego używam mniej więcej raz w tygodniu mieszanki miodu i soku z cytryny. Na zdjęciu za to pewien wypadek przy pracy - olej nie wypłukał się do końca, więc wyglądają na mokre...
Myłam na zmianę czarną rzepą i Head&Shoulders, raz tylko wypróbowałam Alterrę z papają. Włosy są po niej miłe, ale oczyszcza dość słabo, a ostatnie upały i regularne treningi krav magi wymagają mocnego wymycia potu, łoju i wszystkiego innego, w przeciwnym wypadku skóra głowy zaczyna mnie swędzieć. Do zabezpieczenia nadal używam olejku orientalnego Marion (z kokosem) i serum jedwabnego Green Pharmacy. Reszta bez zmian - zmiany dopiero nadchodzą, bo wykorzystałam promocję w jednym z internetowych sklepów i kupiłam balsam Banii Agafii i maskę Natury Siberiki (inny) w zastępstwie za balsam NS, który się kończy. Ale o nich już w kolejnych postach!

A teraz szybki gratis w ramach rekompensaty za czekanie:


To zdjęcie z soboty, tuż po powrocie z gór. W piątek raniutko zrobiłam sobie cztery warkocze "na khaleesi" i splotłam to wszystko w jeden trzyczęściowy, i tak sobie nosiłam aż do późnego wieczoru w sobotę. Tak wyglądałam zaraz po rozczesaniu. Objętość jest świetna, nie uważacie? Nawet jeśli ciut przypominam spaniela ;) Fryzura khaleesi sprawdza się świetnie na upały - im ciaśniejsze i liczniejsze warkocze przy głowie, tym większy przewiew i więcej skóry głowy oddycha. Przy czym tu mała uwaga - jeśli nie chcecie jej sobie spalić od słońca, używajcie nakrycia głowy (albo kremu z filtrem - możecie mi dać znać, czy działa). Przy okazji warkocz z warkoczy trzymał wszystkie włosy w jednym miejscu tak, że wiedziałam, gdzie są i co się z nimi dzieje - uniknęłam więc wpięcia ich sobie w klamrę od plecaka na przykład i innych, podobnych przyjemności. Tak ciasny splot, jaki zastosowałam, był też na tyle wytrzymały i wygodny (i do leżenia, i pod względem ciągnięcia skóry głowy), że spokojnie w nim pospałam, a na drugi dzień wyglądał prawie tak samo dobrze (powychodziły jedynie jakieś pojedyncze włoski).

Co u Was? Jak Wasze włosy - i Wy - znosicie upały? I jak Wam mijają wakacje?