lifestyle | girlpower | selflove

Zdjęcie jakie jest każdy widzi, ale na zdjęciu - dwa francuzy dobierane z jednej strony, plecione w przeciwnych kierunkach, zebrane w jeden duży kok upięty żabkami. Szybkie, ładne, wygodne.

Tiara francuska. Co tu dużo mówić - żywię do niej pozytywne uczucia, bo jest doskonałą fryzurą, na sytuacje pod tytułem "Zrobiłam dwie fryzury-porażki, nie chce mi się więcej": zajmuje pięć minut i zawsze wychodzi. A do tego jest relatywnie wygodna - po jakimś czasie spinki mogą ciągnąć, ale jest to czas dosyć długi. Lubimy się.

Jedno z moich ulubionych zdjęć i jedna z moich ulubionych fryzur, efekt bawienia się warkoczami. Troszkę rozczochrany - baby hair fruwają - ale jest: u góry francuz, na dole holender.

W tle dziś szalony bałagan.
Dwa warkocze holenderskie dobierane... a, dobierane jak mi się zachciało, trochę z jednej strony, trochę z drugiej, przechodzące na krzyż, splecione w linę, czyli efekt bawienia się warkoczami.

Wishlista produktów - podręczny spis produktów, które chcę kupić/dostać/wypróbować w inny sposób; zapewne nic ciekawego dla wszystkich poza mną ;)

1. Bania Agafii - Balsam do włosów na kwiatowym propolisie
2. Planeta Organica - Afryka - Maska do wszystkich typów "Zwiększenie objętości" (m. in. awokado 15%)
3. Planeta Organica - Złota ajurwedyjska maska do włosów
4. Planeta Organica - Tajska maska do włosów
5. Eco Hysteria - Balsam do włosów "Objętość XXL"
6. Organic People - Bio odżywka "Naturalna objętość"


I jak? Jakich produktów Wy wypatrujecie, a na jakie nie możecie już patrzeć na półce?

Kolejna z fryzur na "chwalę się włosami, a nie umiejętnościami", w dodatku od dawna kusiło mnie wypróbowanie tej tak popularnej fryzury. Jest relatywnie szybka (chociaż nie znoszę zaplatać miniwarkoczyków, bo to zajmuje mnóstwo czasu, kiedy nic się nie dzieje) i bardzo podobał mi się efekt - jeszcze lepiej wyglądało to z przodu. Dziewczęco i ładnie.
Warkoczyki podpięte żabkami pod spodem.

Jak mówiłam, akcja zapuszczania to u mnie przede wszystkim mierzenie włosów. Zawsze miałam z nim problem, wyniki wychodziły dziwne... Postanowiłam wypróbować metodę Henri (klik) - sprawdziła się najlepiej, a i jej argumenty - szczególnie ten o stałym miejscu pomiaru, a więc miarodajnych wynikach - mnie przekonały.



A zatem oto moje włosy dnia 22 sierpnia 2014 roku. Długość od czoła to 96 centymetrów. Na końcu akcji spodziewam się przynajmniej setki :)

Na zdjęciu olej kokosowy nałożony na godzinę, potem zmyty szamponem z SLeS (zielonym Radicalem). Nie podoba mi się efekt, brakuje im wygładzenia i  powściągnięcia - mam wrażenie, że moje włosy mają "pazurki". Morał z tej historii? Nadal nie przekonuje mnie olejowanie, pora na metodę OMO z olejem jako pierwszym O.

Kok lekko na boku, z warkoczem holenderskim spinającym grzywkę na włosach Ż.

A to kok z dwóch warkoczy holenderskich - jednego wzdłuż przedziałka, drugiego od dołu do góry na moich własnych włosach. Niestety, jest to jedno z najgorszych zdjęć, jakie się tu pojawiły, ale było robione na szybko w trakcie imprezy. A szkoda, bo fryzura mi się podobała i trochę się namęczyłam (zarówno robiąc ją, jak i nosząc, bo nie jest najwygodniejsza).

Tak właśnie wyglądają moje włosy po niej - zdjęcie i wpis powstały, bo mam wrażenie, że z jakiegoś powodu ta odżywka wydobywa jaśniejsze refleksy na moich włosach - zwłaszcza na pasmach przy skroniach, niżej tego nie widać. Tak jasnego blondu, jak u góry zdjęcia nie widziałam u siebie już dawno.

Wypróbowałam ją z przekory - podczas gdy cały świat zachwyca się olejem arganowym, moje włosy wzruszyły ramionami. Próbowałam i serum Marion, i serum Avonu - żadnej reakcji, różnicy. Teraz przyszła kolej na odżywkę, bo nie składa się tylko i wyłącznie z oleju arganowego.

Zadziałała przyzwoicie - nawilżyła, włosy były miękkie, sypkie, no i jaśniejsze (to właśnie z tego powodu nie zamierzam jej jeszcze porzucić). Bardzo przyjemne w dotyku. Niestety, ceną za to było zbytnie obciążenie i oklapnięcie włosów, szybciej zrobiły się tłuste. Spróbuję nałożyć ją tylko od ucha w dół, przed myciem mocniejszym szamponem, może takie jest jej przeznaczenie.


Autorką akcji i motywacji jest Eter (klik).

Dodatkową atrakcją mojego włosowego życia zostanie comiesięczne (aż do grudnia) mierzenie włosów. Zmierzę je w piątek, a potem przez dwa miesiące sprawdzę, jak dużo centymetrów przybywa. Pozostałe dwa miesiące - listopad i grudzień - spędzę na wcieraniu produktu przyspieszającego porost, jeszcze nie zdecydowałam, jakiego konkretnie, i porównam wyniki.
Od dawna chciałam zabrać do mierzenia i aktualizowania włosów, więc pierwsze owoce motywacji już są - chcę tylko poczekać do mycia, by włosy były całkiem proste.

Czy to znaczy, że zapuszczam włosy? Ależ oczywiście, robię to z powodzeniem od jedenastu lat. Z tym, że moje zapuszczanie znaczy tyle, że pozwalam włosom rosnąć i nie ścinam ich bez potrzeby. Jeśli moje końcówki wytrzymają, a mają się dobrze, planuję podciąć je albo właśnie w grudniu, albo nawet po zimie. Mój długościowy cel? Aby mi się włosy kończyły równo z pośladkami. W tej chwili brakuje może z dziesięciu centymetrów, nie jest źle. Na blogową rocznicę powinno być! O ile nie skrócę trochę tego planu ze względów praktycznych (siadanie na włosach nie jest przyjemne).

Obaczym!

A jakie Wy macie plany związane z włosami? I jakie są Wasze doświadczenia z Green Pharmacy?

Klasyczna korona podpięta spinkami-żabkami. W tle zielono i gorąco, zieleń widać, gorąca nie.

Aha, no właśnie. Na zewnątrz nie jest już gorąco. Pewne przesunięcie czasowe w publikacji fryzur wynika z mojego lenistwa. Zawsze aktualnie jest na moim Instagramie (klik).

Dostałam od Eternity (klik) odlewki dwóch balsamów Planety Organiki: cedrowego (klik) i tureckiego (klik) (mam nadzieję, że linkuję do odpowiednich - Eter, daj mi znać, jeśli błądzę!). Turecki czeka w kolejce, cedrowy postanowiłam wypróbować od razu - i równie od razu opisać.

Ktokolwiek czyta jedynie moje tytuły, musi być nieźle zdezorientowany.
Powyżej: prosta fryzura na dzień "chwalę się włosami, a nie umiejętnościami", bo było ciepło, a nie gorąco, idealnie. W tle gliwicka poczta i moja ulubiona bluzka :)

Pora na drugą część posta o włosach na treningu. Pierwsza część do znalezienia tu (klik).

Jazda konna
Kto był kiedyś w stajni, wie, że to nie taka prosta sprawa, jak by się wydawało. W zależności od stopnia higieny i porządku, w stajni czeka nas mniejszy lub większy... brud, mówiąc szczerze. Na ujeżdżalniach czy wokół budynków - piasek, w suche dni podróżujący w chmurach wzbijanych kopytami. Kurz. Słoma. Owies. Jeśli jeździmy, to także pot, brud, który mimo starań zawsze przejdzie z konia na nas (choćby był najczystszy pod słońcem!), słabo oddychające toczki bądź kaski, często używane przez wiele różnych osób, jeśli nie mamy własnego (nie polecam; jeśli ktoś z Was jeździ regularnie konno, kupno własnego kasku/toczka powinno mieć priorytet - nie tylko z powodów higieny, ale także bezpieczeństwa). Często jakaś trawa, inne zanieczyszczenia, uszkodzenia mechaniczne... Czyhają na nas też... same konie. Zdarzyło mi się, będąc w stajni, słyszeć opowieści o koniach zjadających radośnie czyjeś włosy - robią tak tylko młodziki, ale jeśli mamy z nimi styczność, warto o tym pamiętać. Oczywiście nie wpadajmy w przesadę czy panikę - konie to jedne z najmilszych zwierząt, z jakimi miałam styczność! Marzy mi się też sesja na koniu - wiatr w rozpuszczonych włosach, te sprawy...
Wracając jednak na ziemię - co z włosami? U mnie sprawdzał się warkocz francuski, chociaż zdarzało się, że wpadał do wody, a i odgarnianie go brudnymi rękami mu nie pomagało. Duszenie się pod kaskiem zostawiało moje włosy w stanie "natychmiast umyć!", prysznic tuż po powrocie ze stajni nie podlega więc dyskusji, nawet jeśli włosy wyschną. Warkocz czeka jednak to, co czeka go i przy sportach walki - uszkodzenia mechaniczne na całej długości. Warto zatem nałożyć jakiś produkt zabezpieczający końce. Inną moją propozycją jest korona z warkocza, a jeszcze lepiej - tiara. Tiara, z racji tego, że jest na czubku głowy, powinna bardziej bezproblemowo niż korona zmieścić się pod kask/toczek (wypróbowałam - wchodzi pod mój kask). Jeśli nie planujemy jeździć - koki, koki, koki! Upięcia. Utrzymywanie włosów blisko skalpu. To znacznie praktyczniejsze niż odczepianie warkocza od zadzioru na drewnianym boksie czy deskach ogrodzenia ;)

Fitness etc.
To właśnie ta dziedzina, w której sprawdzą się tutoriale o sportowych fryzurach. Wciąż musimy oczywiście uważać na zniszczenia mechaniczne, nadepnięcia, pociągnięcia albo zsuwające się z włosów pod wpływem np. podskoków gumki - u mnie w trakcie biegania wszystkie kucyki "uciekają", a do tego niepotrzebnie nadwyrężają cebulki - ale poziom zagrożeń jest znacznie, znacznie niższy. Stąd też i fryzura może być, moim zdaniem, dowolna. Fakt, że może półupięcie z włosami spływającymi na ramię to nie najlepszy pomysł, ale fryzury relatywnie proste, praktyczne, szybkie - to jest to! Odradzam jedynie kucyki - z powodów, które już wymieniłam; nie warto też przerywać ćwiczeń, by poprawić zsuwającą się gumkę, czy dekoncentrować się ignorowaniem jej. Jeśli uprawiamy sport - skupmy się na sporcie!
Co do samego biegania - najbardziej komfortowe są dla mnie warkocze, mimo obijania się o plecy. Może warto związać je miękką gumką, a nie czymś, co zostawi na czubku warkocza porządny "supeł", ale tak poza tym sprawdzają się całkiem dobrze. Nie warto biegać w koku - chyba że takim zrobionym na gumce - bo może się zsuwać, tak jak kucyk.
Po skończonym wysiłku warto się odświeżyć - mgiełką, delikatnym zwilżeniem włosów - albo chociaż pozwolić włosom spokojnie wyschnąć. Ja je rozplatam i zostawiam luźno aż staną się całkiem suche.

Ćwiczenia na świeżym powietrzu
Szczególnie popularne, oczywiście, latem. Chyba że mamy na myśli sporty zimowe - niestety, jako że jestem antyfanką zimy, moim sportem zimowym jest jedynie krav maga, do czego przejdę za chwilę.
Jeśli ćwiczymy latem, w pełnym słońcu, pierwszym, o czym należy pomyśleć, to zabezpieczenie włosów produktem z filtrem UV. Ja używam sprayu Advanced Techniques Colour Protection z Avonu (klik) i bardzo go lubię - oprócz zabezpieczania, ładnie wygładza włosy i sprawia, że są podatne na układanie - ale również wiele produktów typu serum zawiera filtr UV, zwłaszcza te przeznaczone do włosów farbowanych.
Inną rzeczą, o której myśli chyba niewiele osób - w tym i ja nie myślałam, póki mi się nie zdarzyło - jest skóra głowy wystawiona na działanie promieni słonecznych.Wiem, że muszę zakrywać głowę, by uniknąć bólu, ale równie istotne jest noszenie nakrycia głowy, by... nie spalić sobie przedziałka!
Zimą rzadko zdarza mi się trenować na zewnątrz, choć bywają takie treningi. Warto wtedy pamiętać o czapce - a więc i fryzura musi się pod nią zmieścić - i zabezpieczyć resztę włosów jakimś mocniejszym produktem, bo mogą nasiąknąć od pełnego zanieczyszczeń śniegu, a najlepiej spiąć je tak, by spod czapki wystawała minimalna ich część - niski kok, warkocz związany w supeł.

Nie przychodzi mi do głowy inna dziedzina, o której mogłabym coś powiedzieć. Jeśli trenujecie crossfit - najlepiej chyba wybrać fryzurę podobną do fryzury do sportów walki, ewentualnie warkocze, bo rozpuszczone włosy czy kucyki mogą być narażone na wyrywanie, ocieranie o podłogę, szarpnięcia i tym podobne.

Jeśli macie jeszcze jakieś pytania lub szukanie odpowiedniej fryzury na swój własny trening - dajcie znać w komentarzach, postaram się pomóc! :)
A może macie swoje ulubione fryzury?

Fryzura bardzo prosta, a jednak nieco oryginalniejsza od zwykłego warkocza - warkocz holenderski na boku z wplecionymi warkoczami angielskimi zaczętymi z drugiej strony. Bardzo podobał mi się efekt! Najwyraźniej i we fryzurach prawdziwe jest stwierdzenie, że najprostsze pomysły to najlepsze pomysły.

Warkocz holenderski dobierany z jednej strony, którego spięłam w koka z warkocza i warkocza-liny. Spinki żabki jak zawsze nieocenione.

Kolejny eksperyment weselny, tym razem udany, mam zatem zwycięzcę. Taki warkocz to warkocz-łańcuch, inspirowany absolutnie fantastyczną LaDollyVita, której fryzury są po prostu nie z tej ziemi, zakończony kokiem z warkoczy-lin. Na zdjęciu trochę rozczochrany, bo eksperymentując, nie używam lakieru - jedynie śladowe ilości gumy do włosów.

Jako że potrzebuję fryzury na wesele, eksperymentuję! Oto rozciągnięty (i niepokorny) kłos holenderski podpięty na boku. Nie jestem szczególnie zadowolona z efektu, chociaż nie wiem, co dokładnie jest nie tak. Może zwyczajnie nie pasuje mi taka fryzura. Eksperymenty trwają. Moim problemem nie jest brak pomysłów, a ich nadmiar!